Bülbül. Şiiri - Adem Kaçar

Ey Bülbül!

Seni de mi vurdu firâk?
Dertli dertli öten bülbül;
Hele de bu nasıl idrâk?
Herkesleri üten bülbül..

Senin hasmın ki o sesin,
Kargayla bir hep nefesin,
Gurbet olmuş şu kafesin,
Mahpuslarda yiten bülbül..

Sesin güzel kargaysa hür,
Sen tutsaksın oysa özgür,
Böyle geçip gider ömür,
Niçin hava atan bülbül?..

Hürriyetten mahrum koyar,
Şakıdıkça sanma doyar?
Hüznün ile gözler boyar,
İnsana cân satan bülbül..

Sende bende ateş vardır,
Gül mecâzi Hakk'sa yârdır;
Her feryâdın bilme kârdır,
Sen öttükçe batan bülbül..

Senle bende aynı çile,
Farklı farklı olsak bile,
Gönlümüzden sızar dile,
Yanıp yanıp tüten bülbül..

Tarsusi den, gülüm nerde?
Göklerdedir, değil yerde;
Hayır vardır her bir şerde,
Derde derdi katan bülbül...