Bülbül Şiiri - Kemal Doğanay

Güle sorma bülbülü,bülbül dalında figan
Figan az bile gelir,bülbülde kalmadı can

Sevdalanmış yüreği,bülbülde durmaz o kan
Sinesi pare pare,bülbüle gel sen de yan

Bülbül kanadı kırık,sinesinde yare var
Artık öter sanmayın gönül dolu ahü zar

Mevsim bahar olsa da yuvaya yağacak kar
Günler gelip geçsede bülbülün zamanı var

Ah bülbül dertli bülbül ağladığın boşuna
Gönül Dağın yıkılmış gidiyor mu hoşuna

Vatandan ayrı kalmak zehir katar aşına
Bakmaz oldu şu günler kimse gözün yaşına

Laleler açmıyor bak,dağlarda kurtlar gezer
Meydan güçlüye kalmış o da zayıfı ezer

Savaşları yaşayan insanlar candan bezer
DOĞANAY sorarsan; rüzgardan hile sezer

Ah bülbül, dertli bülbül, yakarışın boşuna
Derdine çare bulsam,gider miydi hoşuna?

Kemal DOĞANAY