Bülbül. Şiiri - Ali Rıza Saygan

BÜLBÜL.

Gül bahçen de; Kızıl Gül’ün mü soldu?
Fer yâd etme; Bülbül. Göz’üm kan doldu,
Misk-i amber kokan gonca severdin,
Katre, katre kızıl goncan nicoldu?

Seher vakti yanık, yanık ötersin,
Çok mu seviyorsun? Figan edersin?
Aşkın iksirini; Gül’ün elinden,
Kana, kana, yudum, yudum içersin.

Seni kim ayırdı? Bülbül; Gül’ünden?
Gül renginden, sen çekersin dilinden,
Nazara mı geldi? Büyük aşkınız?
Kıskanç, haset, kem göz’lüler yüzünden?

Deli’misin? Divane’mi? A; Bülbül?
Feryadına ağlar; Papatya; Sümbül,
Sevdiğimin yüzünde ki, göz izi! ..
Dersin! Köz eyledi, bağrımı; Bülbül?

Gül’ün odu, ömür boyu yaksa da,
Kanlı yaşım, gözlerim den aksa da,
Ayrılamam dersin katre; Gül’ümden,
Ben karalar: Eller allar taksa da.

Ferhat’ mısın? Şirin’ini ararsın?
Kerem olmuş, sen; Aslı’ya yanarsın,
Sen, ben’misin? Nağme, nağme, dil döküp,
Yusuf gibi; Züleyha’ya ağlarsın.

Gözyaşımı, kirpiklerim süzüyor,
Yüreğimde, aşk ateşi üşüyor,
Zahmeri de, viran olan bahçem de,
Bülbül değil; Baykuşlar ötüşüyor.

Ferhat olur; Şirin’imi ararım,
Kerem olur; Aslı diye yanarım,
Ben’de senin gibi, divane; Bülbül,
Yusuf olmuş; Züleyha’ya ağlarım.

Arz Ederim.
Yazan: Ali Rıza Saygan.
Şiir. No: 99
Tarih: 11-05-2008