Bülbül Şiiri - Kederlikul

Hep bülbül hep bülbül nedir bu bülbülün çektiği bu kadar...
Yok ağlar yok altın kafes içersinde yüreğini bağlar...

Hani bir kendi çekse neyse sevdasının tasını...
El kadar bedeni ile bize de taşıtır yasını...

Hele gülü sevdim demeye dursun....
Çektiği ahlarında bağrını yere vurusun...

Yeter ki bir sevda yanığı çıkmasın ciğerinden
Dağlar erir yer oynar yerinden...

Hani kanatlarım var uçarım derdi
Hani gülden güle konarım derdi

Nihayetin de oda büktü boynunu bir güle...
ki gül umursamaz bakmaz yüzüne bile...

Bülbül aşık yani bülbülüm altın kafeste...
Uçsun haydi uçsun nere varır gülsüz yek nefeste..

İstemesen de yürektesin dilekçemsin gülüm...
Ben ki sana altın kafeste karasevdalı bülbülüm (Kederli Kul)