Bulantı Şiiri - İbrahim Güner Yaka

Ötelerde bir sessizlik
Ölüm müdür neyin nesi?
Algılıyor bilmiyorum
Varoluşun son nefesi.

Varlık mıdır öz'den önce?
Öz müdür varlıktan önce?
Sırat gibi kıldan ince
Sonsuz birlikteki hece.

İsterim ki zihnim donsun
Evren dillenip konuşsun
Ruhumda sonsuz ferahlık
Sarıyorken büyü-efsun.

Sessizliğe ram olmuşum
Beynimde dingin bir seda
Huzurluyum mest olmuşum
Manadan maddeye veda.

Düşüyor sararmış yaprak
Her nesnenin sonu gibi
Gülümsüyor aldırmadan
Son durağım kara toprak.