Bulanıl Röpriz Şiiri - Mehtap Calgıc

yüzüm siliniyor
belki de daha anlamlı paragraflar
koyacak diye yerine tanrı
yüzüm yeniden kuruluyor
ve tanrının bu gizemli kurmacası
yüzümün boş alanlarında
sadece duyabilenlere
groteks şeyler mırıldanıyor

başım rüyalarla tartılıyor
bir rüya uçmayı öğreniyor
fısıldayan bulutların üzerinde
sıçrarken ayaklarım
o kocaman, görkemli tarih öncesi
gizemli kıtalarda gezdiriyor beni
ve kurtarmaya çalışıyorum
işkence gören kelimelerin
pis karmaşasından
sade ve şeffaf cümlelerimi

aynalarımın içi boşalıyor
şarapla dolaşan
sırlı bardaklarda görüyorum
üflediğim dumanla yükselen
benliğim ve bu yeni silüetimi

sonra şeyleri dinliyorum
düşlenmiş, gülümsenmiş şeyleri
sessizlik aralık veriyor
daha uzaktaki seslere ve kış
bahçelerimi üşütmek için geliyor
titriyor ve bekliyorum
kemikli bedenimle
yanılsamalarını çizdiğim
mutfak penceresinin önünde

dünyalardan geçiyorum
insan olmak
uzaydan kazanmaktır diyorum
göğe bakıp
yıldızların çarkında dönen
sarhoş azizlerime
sıkışmış yumrukları açılıyor geçmişin
zaman kendini tükettiğinde
ve her şeyi unutup çoğalıyorum
herhangi bir çocuk
beni annesi gibi sevdiğinde