Bulanık Sular Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Bulanık sular,temiz kaplarından dökülürken,
Paslı gönülde,kirlenmiş köpükler gibi yüzer.
İçtiği kaseden,kokmuş çamurlar süzülürken.
Zavallı,bastığı topraklarda hep kibirle gezer.

Akrebin kıskacında,riyaların çığlığını atanlar.
Kasvetli havalarının pis dumanlarında gezer.
Gönlün pisliğinde,kibirle sevinerek yatanlar.
Kasılarak gecelerde sabahı uykusuz bekler.

Kibir,gurur,riya,hayatın teninde kara lekedir.
Gönüldeki yanan pisliklerin,görünen isleridir.
Dudakta dökülen salyalar,vahşetin sözleridir.
Süzülürken gülen gözde,ağlayan kirpiklerdir.

Aslı toprak olanın,nesli de elbet toprak olur.
Toprağa düşen tohum,gölgesinde kaybolur.
Kibirli gölgelere güvenme zamanla yok olur.
Gönlünde sevgiyi yırtan,saygısızca savrulur.