Bulanık Bir Akşam Üstü

Hiçbir kararı ağır aksak alamayacak kadar doluyum bugün. Müziğin sesini son ses açıp içimde ki kasvetli iklimi yok etmeye çalışıyor bilincim. Eve aldığım pirzolalar dolapta beni beklerken bir lades kemiği bulup sorunlarımı paylaşa bileceğim bir apartman kapıcısı arıyor gözlerim. Mumlarla aram son zamanlarda oldukça iyi ne zaman bir yalnızlık hikâyesi uydursam yakıyorum bir mum. Yaşamımda ki belisizliklerden yoruldum. Kafam çok dolu... Ben kimseyi anlamıyorum. İradem zayıf. İradesizliğim tavan yaptı. Egolarım ayaklar altında. Kıçımla güleceğim bir sevgilim bile yok. Kıçımla terk edileceğim adamda uzun zamandır çıkmadı karşıma. Yarasa gibiyim. Gündüzler hep evdeyim. Çoğu zaman uyuyorum. Arada çok acıksam terasa çıkıp bir son bahar yakalayıp yiyorum. Kaldığım yerden toparlana bilecek miyim acaba. Gözleri mi hiç açmadan uzun bir süre uyumak istiyorum. Hem 30 yaş sendromunda olduğumu bilmeyende kalmadı. Vücut kıllarını baş aşağı çeke bilecek bir porno senaryosu taslağı bile yapamıyorum. Dolabımda ki eczacının kafatası duruyor. Sevgilim beni öldürdüğünden beri ruh iklimimi göremiyorum. Kendimi salak olarak görsem de en zeki kola makinesi ben gibi bakıyorlar. En son ki yüzeysel sevgilimde istemedi beni. Görüşmeyelim dedi yeni sevgilim var dedi. Dışarıda görüşmemiz daha doğru olurmuş onun için. Sanırım yapamıyorum yapamazdım da tüm yalan hikâyeleri kendime anlatan bendim. Kendimi yarım bırakan bendim...