Bulanık Şiiri - Barış Can Bıyıklı

Hatırladığın gibi değilim artık.
Yorgunluklardayım bir zamandır.
Hangi ağır bedeller büktü böyle belimi?
Nedense böyle zamanlarda
Unutkanlaşıyor insan.
Bir kibrit çöpüne dalıp
İsimsiz yolculuklara çıkıyor.
Sahillere vuruyor coşkun dalgaları.
Köpüklere karışıyor.
Bir ağustos gecesi miydi beni perişan eden?
Saat on iki sularında mı vuruldu umutlarım?
Hatırlamıyorum ölümümü.
Hangi küfürleri savurdum yere düşerken?
Belki de kafamı taşlara vurmuşumdur.
Taşlardan acı dolu bir çığlık yükselmiştir.
Bir bedene kaç ağır bedel yüklemişim de kirlenmiş böyle?
Bir tuvale rastgele vurulmuş fırça darbeleri gibi
Belirsizlikten bir anlam peşindeyim.
İstemsiz edilmiş bir bağlılık yemini gibi
Ne çözüldüm ne de çözülebilirim.
İfade edemiyorum.
Kanatsız bir güvercin kadar boşlukta,
Terk edilmiş bir köpek kadar sokaktayım.
Yalnızlığın kaç tonu varsa
Hepsini içeren bir portrede sıkışmışım.
Yüzüm bulanık.