Bulancak İçin Şiiri - İsmail Güçtaş

Kucağında doğmuşum,
Göbeğimi toprağına gömmüş annem,
On mayıs akşamı,yetmiş bir senesinde...
Bir hüznün sonrası, bin hüznün öncesinde...
Var olmuşum,
Bulancak'ta.

Martılar, aşinadır deniz kıyısıyla,
Sanki denize şarkı söylüyorlar gibi...
Uçuyor, uçuyor, yine uçuyorlar,
Bu kıyılardan hiç ayrılamıyorlar,
Bulancak'ta sevgilileri var gibi...

Sonra karabatak kuşları,
Karadeniz'i fethe çıkmışlar gibi...
Dalgıç kuşlar koydum adlarını,
Buradan batıp, ileriden çıkıyorlar,
Vefasız bir yar gibi...

Sana aşığım ben Bulancak,
Tüm Bulancaklılar gibi...