Bulamıyorum Şiiri - Rabia Dubaç

Kalakaldım zifiri karanlığın ortasında
Öylece durgun
Çıkmalı mıydım bu yolculuğa hazırlıksız
Yoksa bu arayış büyük buluşların habercisi mi
Çok uzaginm bulmaya
Biraz yorgun biraz da umutsuz
Yolumu kaybettim pusulam yanlis
Yıldızlar da yardım etmiyor karıncalar da
Aynalara bis bakış arayistan miydi acaba
Keşke konusabilseydim o nemli ürkek gözlere
Aradığım ışığı bulabilirdim Belki de
Pembe bir parıltı arıyorum siyah da
Sihirli bir dokunuşla büyüyecek
Taze bir sarmaşık gibi yeşerecek
Hadi kalk gidiyoruz diyecek
Kaldım...
Yüzümde derin izler var
Haykırıyor caresiz
O da gitmek istiyor belli
Tutsak olmuş benim gibi
Düşünüyorum...
Kipirdamaktan mi korkum
Düşersem kalkabilir miyim
Ya da bu kalakalis direnç mi ruzgara
Bu karanlık yol çıkmayacak mı aydınlığa
Yol...
Yollardan siyah odalara geçiyorum bazen
Nefesim kesiliyor
Pencerem yok
Yavru bir serçe gibi kanat çırpıyorum gökyüzüne
Ürkek,korkak,nereye gideceğini bilmeyen bir serçe
Gökyüzü cömert.
Derin bir nefes cekebiliyorum içime
Kanatlarım yorgun...
Düşüyorum...