Bulamıyorum Şiiri - Ramazan Kılıç

Ömrümü bitirdim gurbet yolunda
Acılar hasretler tutar kolumda
Nerde biter ömrüm nerde sonunda
Bir türlü mutluluk bulamıyorum

Haksız düzenbazlar iş bilen olmuş
Vicdanı olmayanlar gülen olmuş
Zaman sa her şeyi hep silen olmuş
Hayattayım ama gülemiyorum.

Hak etmeyen almış haklı çıkmışlar
Kilitler kırılmış duvar yıkmışlar
İnsan olan sormuş artık bıkmışlar
Dünyada gerçeği bulamıyorum

Eğirmiştim yüne değiştim, yine
Kul isyan eder mi hiç kaderine
Çok insanlar benzer iblise cine
Gerçek dost kalmamış bulamıyorum.

Öyle bir zaman ki şansım utanır
İş bilmeyen bulur işe atanır
Ne ben bu dünyayı, ne dünya tanır
Misafirim dünya kalamıyorum

Ne yokluklar görmüş Allah dostları
Başka biri çıkar soysan astarı
Sermişler en güzel yere postları
Gözüm kamaşıyor bakamıyorum.

Ama herkes aynı yere gidecek
Çoban olmak gerek nefsi güdecek
Cananlar bitecek canlar bitecek
Kahkahalar atıp gülemiyorum.

Gönüle girmeyen bence şah olmaz
Gönüller bulmayan padişah olmaz
Yuh derim sadece ama vah olmaz
Saygıya değer mi bilemiyorum.

İstanbul 02 08 2010