Bulamazsın Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Getirir mi sanıyorsun pişmanlıklar
O günleri geriye?
Dünyada her şey esip geçen bir rüzgar,
Avuçlasan; avuçlayamazsın, tutsan; tutamazsın,
Şarkılarımız ak köpüklü suların sırtında akıp gitti,
Bulamazsın.

Bulamazsın çam oluğundan billur sular akan pınarı,
Saçımızı okşayan o eski rüzgarları,
Ayaklarımız altındaki çayırları, çimenleri,
Ulu ormanlardan gelen sarıçam kokularını,
Denizle oynaşan güneşleri,
Altından geçmeye yeltendiğimiz gökkuşaklarını,
Bulamazsın yüzlerimizi öpen mehtapları.
Aradığın hiçbir şey eski yerinde değil,
Kimi silindi, kimi eridi, kimi çürüdü, kimi soldu,
Bir büyük ortak hazinemiz vardı,
Kayboldu.

Bulamayacakların o kadarla kalsa; gam değil,
Ben de bıraktığın ben değilim;
Beyaza kesti saçlarım biraz daha,
Biraz daha derinleşti yüzümdeki çizgiler,
Yüreğim biraz daha kavruk, biraz daha yaralı,
Kemiklerim daha bir sızılar içinde,
Omuzlarım biraz daha çökmüş çilemin ağırlığından,
Karasevdam biraz daha ağırlaşmış, biraz daha büyümüş,
Bırakanın bıraktığını ayni bulduğu
Nerde görülmüş?

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 85-86/100)