Bulamaz oldum Şiiri - Ersoy Tümay

BULAMAZ OLDUM

Ömrümce kendimi, arayıp durdum
Bir türlü ben beni, bulamaz oldum
Her öne gelenden, bendimi sordum
Nedense ben beni, bulamaz oldum

Ümidim samimi, özden sevmekti
Akan gözyaşımla, umut dikmekti
Güzel yarınlar da, sefa sürmekti
Ben gibi seveni, bulamaz oldum

Mütavazi tavırla, şefkat sunarak
Huzurun resmine, hayal kurarak
Hak etmeyen için, gönül yorarak
Kendime değeri, veremez oldum

İnandım çok sevdim, lakin yanıldım
Sahteymis sevgiler, çok geç anladım
İncinip gücendim, küsüp darıldım
Tükenmiş insanlık, bilemez oldum

Mevla'ya havale, yüreğim yoran
Ah ile beddua, edemez oldum
Tutuklu gülüşler, gönlümde boran
Samimi seveni, bulamaz oldum

Çektiğim çileler, boyumu aştı
Mutluluk azimle, benle zıtlaştı
Kaybettim rotamı, feleğim şaştı
Yitirdim yönümü, bulamaz oldum.

ERSOY TÜMAY 18.07.2024