Bulamadım Şiiri - Şentürk Dursun

Bulamadım

Dayandığım çınar bile devrildi
Durup yaslanacak dal bulamadım
Dört bir yanım ateşlerle çevrildi
İçinden çıkacak yol bulamadım

Günüm ağarmıyor dünden de kara
Açıldı bağrımda bir derin yara
Gam yüklü heybemle, düştüm ağyara
Dilimden anlayan dil bulamadım

Garibim, ahvalim sorulmaz benim
İçerim yanarken üşüyor tenim
Yorgun argın, sendelerken bedenim
Elimden tutacak el bulamadım

Akşamın matemi çöktü içime
Dostlar bile, ortak olmaz acıma
Sanırsın ki karlar yağdı saçıma
İçinde bir siyah tel bulamadım

Hasretin narında yanarken bağır
Sevdadan yüküm var, ağır mı ağır
Gözler âmâ olmuş, kulaklar sağır
Hasbihal edecek kul bulamadım

Pusulasız kaldım, yönümü şaştım
Sana değil, hayaline ulaştım
Binbir türlü, gülistanda dolaştım
Senden güzel kokan gül bulamadım

Şentürk Dursun