Bir sabah uyandım erken
Bende beni bulamadım
Dün bitmişte yarın gelmiş
Geçen dün' ü bulamadım
Hakkın divanına durdum
Şu gönlüme soru sordum
Baktım ki boş önüm ardım
Bende seni bulamadım.
Yere basıyor ayaklarım
Kıpırdıyor dudaklarım
Vücudumu gıdıkladım
Canda teni bulamadım
Herkes gitmiş eşim dostum
Yerlere serilmiş postum
Unu eleyip eleği astım
Yaşamda huzur bulamadım
Varlığımda beni sevdiler
Hep vardan yiyip içtiler
Yokluğumda def ettiler
Kötü gün dostu bulamadım
Bunlar yaşamın cilveleri
Bilemedim kötü ve iyileri
Yalan dünya yordu beni
Gönül dostu bulamadım
Bu son deyip uyuttular
Gelip salımdan tuttular
Toprağa verip unuttular
Gönülde yer bulamadım
Gönlümü ummana saldım
Ferhat gibi dağlar deldim
Bir gün dediler ki öldün
Canı tende bulamadım
Şair İsmail der gülemem
Ben neler ararım bilemem
Sevdiklerim yok göremem
Samimi dostlar bulamadım
İsmail Detseli 12 05 2005 ev sabah saat 05
Kayıt Tarihi : 28.3.2009 21:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!