Bulamadık (covid 19) Şiiri - Cengiz Saydam

Biliyorum kadınım
Hayallerimizden uzak
Bu şehri hiç sevmedik
Yaşamımıza sığdıramadığımız
Gençliğimiz heder olurken
Beton yığınları arasında
İkinci baharı göremedik
Burnumuzun dibindeydi
Sevginin, sevdanın anahtarını
Bulamadık
Saçlarımıza kar yağdı
Suratımız ağaç kabuğu gibi
Kıvrım kıvrım
Ses tellerimiz
Akortsuz keman
Dizlerde kalmadı derman
Unutamadıklarımız
Anılarımızda kalan
Bu şehrin
Kaldırımları yabancı
Dostluklar yalancı
Ağaçları gölgesiz
Oksijeni yetersiz
Hayalleri dengesiz
Çocuklar geleceğinden habersiz
Yaşamın kolları budanmış
Sözde arsız bir virüs
İnsanlığa dadanmış
Bir diktatör gibi
Özgürlüklerimizi çalıp
Sokaklardan alıp
Evlere kapamış
Gelecek karanlık
Geçmiş bulanık
Karamsar oldu insanlık
Göktaşının gelişinden
Dinozorların yok oluşundan
Bu yana
Dünya görmedi böyle bir kazık
Satan satana
Ezen ezene
Sömüren sömürene
Katliam eden edene
Baskı yapan yapana
İşkembesini doldurup
Sıçan sıçana
Aç kalıp ölen ölene
Bütün bunlara baş kaldırıp
Hapislerde yatan yatana
Dünya dünya olalı
Ne böyle bir işkence
Ne de böyle bir zulüm gördü
Geride bıraktıklarımız
Bunlardı kadınım
Aha da dedi ya birisi
Tanrının bir gazabı
Yalvardılar, dua ettiler
Tanrı sessiz, suskun
İnsanlık çaresiz ve yorgun
Hani diyorum kadınım
Reklam arası deseler
Bir soluk alsa insanlık
Mesela bir kahve molası
Ya da bir bardak mutluluk
Susuzluğumuzu gidersek
Bir tabak sevgi
Bir tas huzur
Açlığımızı doyursak
Tatlı olarak da
Özgürlüğümüzü alsak

26 Eylül 2020