Bul Beni Ey Aşk Şiiri - Nilgün Yıldırım

Yoluma çıkıp durma aşk!
Yüreğimi oradan oraya savurup durma.
Ben sensizliğe hazırladım bütün yeminlerimi.
Sen zannettiğim bütün yanılgılarımı,
Sallandırdım mazimin darağacında.
Yoluma çıkıp durma aşk!
Kanatma artık kabuk bağlamış yaralarımı...
Sen tenimin tuzu,yalnızlığımın huysuz kabusu.
Beni yağmalayıp durma aşk!
Alışmışken yokluğuna;
hatta kabullenmişken bana olan uzaklığını,
Yakamoz misali batıp çıkma kalbimin el değmemiş sularına.
Yapma aşk!
Artık talan etme dünyamı.
Dağ çiçekleri kadar yalnızım işte.
Bir türlü karları delip çıkamıyor,
Kardelen direnişli ruhum.
Çağırdığım hiçbir vakit gelmedin.
Her saçak altına baktım,yoktun.
Yağmurlarda adımladım ıslak caddeleri,
Sen yine yoktun.
Esir etme umutlarımı aşk!
Yalancı gülüşler yapıştırma tebessümlerime.
Kalabalıkların ortasında bir başıma bıraktın beni.
Gönlümün gurbetinde terk edip gittin.
Çığlıklarımı sessizliğinde susturma aşk!
Büyüttüm içimdeki yaralı çocuğu.
Ben bu saklambaç oyunundan sıkıldım artık.
Nereye saklandıysan çık aşk!
Şimdi saklanma sırası bende.
Hadi ortaya çıkma zamanı.
Kapat gözlerini aşk!
Ben kendime saklanacak bir kalp buldum.
Hadi bul beni; bul beni ey aşk! ...

01,02,2005