Bul Beni Şiiri - Yakub Sancaktutan

Uyan artık kavetli uykundan,
Tek misin yoksa eksik mi?
Geldiğimiz noktadan geçmişe bir bakış hayatımız.
İnanmak mı? Yoksa bana isyan mı derdin?
Bilemem!
Ama bu kaptansızın batması yakındır!

Soluksuz koşardık geleceğe,
Geşmiş yaad ederdi dostluğumuzu.
Gelecekse kıskanç geçmişe.
Şimdi tekil şahıs bütün dünya benliğimde.
Oysa ay dökümüştü yollarıma,
Sapmak imkansız,
Geri dönmek mi? Meçhul...

Sis çökmüş yollarda kaptansız kayıp bir adam!
Hem bana tanıdık, hem benden uzak,
Ben miyim 0, yoksa o adam mı benim?
Bilemem!

Adı kayıp bir şairim sadece.
Yokluğuna yokluğumu dost yaptığım;
Bul artık ismimi!
Sessizce haykırışıma ses ol,
Karanlığıma aydınlık,
Ağladığımda yanaklarıma yaş,
Hayatıma, sessizliğime, şiirlerime,
Elleri titreyen bu isimsize bir ad ol.

Bul beni!
Ne olur bul.
İçimdeki alev hayatımı södürüyor.
Yüreğime yağan yağmur dünyamı çöle çeviriyor.
Varlığın yokluğunu hissettiriyor.
Beraber çıktığımız yolda kaybettiğini bul...

2016.06.15
Şanghay