Bukutsuzluk Yarama Derman Değil

Karanlığın en koyulaştığı yerde
Önüme çektiler demirden perde
Alazım, alevim tüm göğü sardı
Bir başıma kaldım şu nameret elde

Kar günler peşimi bırakmadı
Gönlümde hal, dilimde söz kalmadı
Bulutsuzluk yarama derman değil
Ne edeyim, güneş bana doğmadı

Hiç hayatta tutunamadım be hey
Gece bana üvey, gün bana üvey
Şu bendeki çilemin menşeyi
Bilinmeyenin ötesinde bir şey

Günüme gün, geceme ay doğmadı
Mutluluk bir gün kapımı çalmadı
Dayanmaz oldum şu açık yaraya
Tabiplede şu yaramı sarmadı

Ey köhne dünya huzura ermedim
Yaramı sakladım, ele demedim
Karanlığın en koyulaştığı yerde
Kendimden geçtim, ben yârdan geçmedim

Mehmet Çobanoğlu
17.03.2024
İstanbul