Büküpte Gitme Şiiri - Mehmet İslami

Gidiyorum artık dönmem diyorsan
Sevgi kapısını çekip de gitme
Elveda demeden ki gidiyorsan
Hasret sikkesini çakıp da gitme.

Yapmak zordur ama yıkmak çok kolay Etrafında düşmanın alay alay
Cilalı surata vurmayıp kalay
Mamur sarayları yıkıp ta gitme.

Nan'ı nimetine nankörlük edip
Anayı Babayı ederek tedip
Attığın ataşı zevkle gürletip
Doyduğun haneyi yakıp da gitme.

Boyun eğip süfli ruhun kadrına
Göz yumarak adaletin bedrine
Kara günde dost olanın sadrına karabasan gibi çöküp de gitme.

Amel tehir etme diyerek erken
Tevbei istiğfar et vakit varken
Halkeden eşref-i mahlukat derken
Belhum adaI'lığı yapıp da gitme.

Yabancı tohumu ekme beynine
Sakın girme lanetullah koynuna
Kendi ellerinle kendi boynuna
Lanet yularını takıp da gitme.

Bu dünyaya gelir iken ağlayıp
Ahrete giderken ağlamak ayıp
Ark-ı masiyette coşup çağlayıp
Siccin deresine akıp da gitme.

Nefsine uyanın dünyası Cennet
Çilehanesidir Mümine, cinnet
Ka'le almayarak farz ile sünnet
Kendin boğazını sıkıp da gitme.

İmtihan meydanı olan dünyanın Kuyruğunu koparacak dananın
Sen'e her şeyini veren ananın
Başına dünyayı yıkıp da gitme.

Nefs-i emmareye dizgini tak da
Sana hamdü Sena de, az da ve çok da Musa olup elin koynuna sok da
Buzağıyı Samir bakıp da gitme.

Oynatılan engizisyon oynunu
İslami, yüz yıldır yaşar aynını
Hammal-ı günahkar olup boynunu
İlahi divana büküpte gitme.