Bükülmedik Bilek mi Var

n’etekim kenan ‘a
ağrıma gidiyor
seni
seni sırtımda taşıdığımı bilmek
kendi ellerimle sıktığım cenderende
ezim ezim ezilmek
utandırıyor; karardıkça kararan geceden
beni
seninle paylaşmak aynı günleri
kirpi gibi dolaşıyor ciğerlerimde
soluduğun hava
bir gerçek bükemediğim bileğini
ama öpmem –KANLI ELLERİNİ-
her gün binlerce kere öpsem de yeri
bükebildiğin kadar bük belimi
başımı toprağa sok-gün senin-
yıldız çalsın
kemir
tüm sürgünlerimi
ayrık otuyum
yine de veririm filizlerimi

(Kasım 87)