Büküb durmusan Şiiri - Sevinc Arzulu

Ay üzü işıqlı, könlü ziyalı
Daha uzaqlara uçmaz xəyalın.
Durmusan önümdə sakit, həyalı
Sevgini al gülə büküb durmusan.

Daha yar-yoldaşı səsləməyirsən,
Bir özgə məhəbbət bəsləmiyirsən.
Yad odun-ocağın istəməyirsən,
Gözünü gözümə dikib durmusan.

Zamansız sevgiyə möhür salmısan,
Başqa cür gözəllik, sehr salmısan
Dünyada tək mənə mehr salmısan.
Əlini telimə çəkib durmusan.

Alqışı, duanı haqdan umardın,
Qaraca niyyətə gözün yumardın.
Mənimçün ən uca yaşıl çinardın.
Niyə yarpağını töküb durmusan.

Səndəmi gəncliyi verdin yeləcə,
Yaşayıb yaratdın, güldün eləcə.
Illərmi qocaldıb səni beləcə,
Qarşımda dizüstə çöküb durmusan.
21.8.2012