Bukalemun. Kalem Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bu kalem
bir alem
sayfaya çiçek açtıran da o
çiçeği siyaha boyayan da
yani şimdi şu Temmuz ortasında
yazacak o kadar güzellik varken
vallahilaziyüm bu kalem

bu/kalem/un

ben şiir yaz diyorum
o yazıyor metin
kendi keyfinin kâhyası
dik başlı
şimdi şeytan diyor ki
ne olası

gözünde yaş mı var sevinç mi
bilmem ki ne

bazen sırıtarak şöyle der gibi
bu şiir senin
bu günkü kısmetin

kurşun olsa yani
kalem traşla açıp açıp
sobada yakacağım kışın yongalarını

bir kıçı kırık kalem hükmetmeğe kalkıyor

yaz be kalem
benim düşlediklerimi
öyle başına buyruk olmak yok
özgürlük çok pahalı

mesela gönlümdekini yaz
sırrımı ifşa etmeden
çünkü bu gün ben
bir çiçeğe gönül verdim

kendim diktim tohumunu
kendim suladım
aşkla baktım her sabah
her sabah aşkla
gece rüyamda
gündüz düşümde hep o
hep o
o vardı

bir gün tomurcuk verdi
ertesi çiçek açtı
sırıl sıklam aşık oldum
sırılsıklam

yarın hangi çiçeğe sevdalanacak bu gönül
kimbilir

kalem bu kalem bu/kalem/un

13/Temmuz/2010/Salı