Yine gün doğuyor
Dalga seslerinde ölü midyelerin...
Uğultusunda sessizce yok oluyor
Ay alaca baykuşun...
Beklerken aydınlığını gece boyu
Parlak noktalar altında sarı balonun...
Gölgesi dibinde yerini alıyor, sabahında
İnsan, hasırdan mızraklı çemberlerin...
Kuzey rüzgarında serinlerken
Cıvıltısı kulağındadır
Kumdan kale yapan çocukların...
Aydınlığını kıskanırmışcasına
Rengi kızıla çalan sarı balonun...
Çerçeveliyor okyanusundaki pencereleri
Gri camlarla...
Mühürlenmişcesine tuzlu sudan
Dudakları...
Bir tebessüm bile bozmaz
Derin ve yalnız sükunetini...
Süzer baştan aşağı hatalarını
Şimdiki aklının engin tecrübesiyle...
Önündeyken bile aldırmaz
Herkesin dilinin...
Yalnızca;
Düşünür...
Düşünür...
Ve
Düşürür bazen
Gözlerinden bir dilek çubuğu
Islağıyla yanaklarındaki derenin...
Ovalar okyanusunda ki pınarın
İki oluğunu...
Yitirir dileklerinide
Hayallerinden ne bir eksiği ne bir fazlasıyla...
Tekerrürüne takılır aklı
Ufkun ardında batıp çıkan
Kurşuni balonla
Her dakika renginden vazgeçen
Al balonun...
Ay ışığının yorgan olduğu bir saatte
Uykularının en derinine...
Olmuştur artık hapis olma vakti
Düşüncelerin mahsenine
Ağarlaşan göz kapaklarının ardında...
Kayıt Tarihi : 25.11.2015 14:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!