Bukalemun Şiiri - Selami Karabulut

BUKALEMUN

şaşırdı kalbim konaklayacak geceyi
aşk çocuklukmuş, yalnızlık ona sevinç

seslendim gürültüye ömrümü
acının sabahı yok, ikide bir sorma
ölüm tuhaf bir pas lekesi
karanlığı soluyan baykuş gözü
gibi ışıldar bellekte: büyüdükçe
gör yaşam som acıdan başka ne

bir uzakçağ konçertosu bu
değişen yol, biz aynı bukalemun
uyku bahane, esnedikçe mum ışığı
güvendiğimiz basamak göğün en ince dalı
gözlerimden anla, falcı ne bilecek
aşkımız gülünç bir yalandı

yalnızken ölümsüz ankâ, kalabalıkta sır
tanıyamazsın kaç yüzü var utancın
suç taşımaz tabut: dökülünce saçların
ansızın çoğalır parmaklarımda sonsuz
anlatamam, ikide bir sorma
ah suskunluk, kabullenmenin özkardeşi…

şaşırdı kalbim konaklayacak geceyi
aşk çocuklukmuş, yalnızlık ona sevinç