Bukalemun Şiiri - Oktay Doğan

Kendini yönetici zanneden o zatı muhtereme(!) ithafımdır

Bir gün öyle, bir gün böyle; bu ne bozuk bir denge
Kutsal, namehram olan ne varsa onunla girer cenge
Amaç belli, şan-şöhret; bunun için girer her renge
Adı insan, bedeni insan, RUHU BUKALEMUN

Melek gözükür; edrafına sahte sevgi tohumları eker
Sahte sevgi gösterisiyle, hemen dikkat çeker
Çekirge misali; oradan-oraya durmadan seker
Adı insan, bedeni insan, RUHU BUKALEMUN

Sahte yürek sevda gösterisi bir yana
Eziyet çektirir; yürekten tertemiz seven her cana
Başka ne denilebilir ki her telde oynayan bu insana
Adı insan, bedeni insan, RUHU BUKALEMUN

Duygu sömürüsü yapar, kim olduğunu belli etmez
Şöhrettir emeli; mütevazi bir yaşam asla yetmez
Bilmez ki………… bu devran hep böyle gitmez
Adı insan, bedeni insan, RUHU BUKALEMUN

Sözün söylenmesi önemlidir; sonucuna bakmaz
Amaç gündemde kalmak …….. gerisini takmaz
Söz ve davranışları hep çelişir; asla bıkmaz
Adı insan, bedeni insan, RUHU BUKALEMUN

Üç-beş tane kendisi gibi şak-şakçısı vardır
Bir-iki cicili-bicili söz; onun için en büyük kardır
Kendisi dışında; herkese,her şeye ufku dardır
Adı insan, bedeni insan, RUHU BUKALEMUN