Bühtan Edersin. Şiiri - Mehmet Şahan

BÜHTAN EDERSİN

Gıybet edip arkadan söylediğin sözleri,
Yüzüne demiyorsan bil ki bühtan edersin!
Gayret edip sonradan derlediğin sözleri,
Yüzüne demiyorsan bil ki bühtan edersin!
Ahir ömrün sonunda sorulunca ne dersin?

Dilindeki nefestir mazlumları inleten,
Göğsündeki kafestir gönüllerde eğleten!
Nefsinde ki insandır olmaz sözü söyleten,
Yüzüne demiyorsan bil ki bühtan edersin!
Amel yükün tonunda tartılınca ne dersin?

Sarmış ise bedeni hırs, gurur ve de kibir,
Sormaz hiç nedenini zevk verir ona cebir!
Her sözü laf-ı güzaf, dolsa da defteri kebir,
Yüzüne demiyorsan bil ki bühtan edersin!
Kepek yoksa ununda yel alınca ne dersin?

Yüzün, yüze bakınca demez misin aybolur,
Kalpten kalbi yakınca insanlığın kaybolur…
Sözden çivi çakınca beyinlere kaydolur,
Yüzüne demiyorsan bil ki bühtan edersin!
Kan çıkarsa urunda göl olunca ne dersin?

Şahan der ki arkadaş; unutma ki insanız,
Tüm gönüller fetholur bir çiçekle ansanız!
İnsanlığın deminde doya, doya kansanız;
Yüzüne demiyorsan bil ki bühtan edersin!
Allah bilir, korunda yalvarınca ne dersin?

MEHMET ŞAHAN
09.12.2017-İstanbul