Buhranlı Şiir Şiiri - Özgür Hasan

ah sevgilim
ten rengi çorablar gçirdik yine yüzümüze
banka soymak için değil
daha çok tanınmak için yaptık bunu
girdaplar kaybetmişti bizi
kendimize gelmek için değişmemiz gerekiyodu
ve biz değiştik...en acı haliyle
ayırdık kendimizi et yığınından
bakma bana öyle...
ben sadece uygun gördüm..o kadar
en sert halimizi takındık
nefret ektik üstümüze
biraz daha sertleştirdi bizi
sistemi korkutmak için...yeter miydi?
artarmıydı...ve aşkı yok eder miydi....
yan etkileri ilgilendirmiyor beni ve de benliğimi.

karşı gelmek zevk veriyor dimi..sevgilim?
karşı gelemek sanki sevişmek
en büyük orgasm...o kadar direnmek
ve dinlememek tepeden edilen küfürleri
biz ki karşı gelebilmek için en sert ilaçlarından içtik
yaşlı cadının
ölüme ve karanlığa alıştık
farkedebilmek için ışık sızan delikleri
ölümle ve karanlıkla anlaştık
çözmek için bizi yokeden bu bokun gizemini

daha mı güçlü olduk...daha mı zor yenilecektik yoksa
ruhumuzun uyuşmaması gerekiyodu sevgilim...
bu yüzden tüm umutlarımızı çıkarıp attık
artık daha da özgürüz
ipler kesildi..uçuş kaçınılmaz sevgilim..hazır ol

şimdi duyularımızı geniş bantlara sarma zamanı
ruhu besleme ve seçmeme hakkını yaratma zamanı
akıp giden insanların ve tecavüz edilen zamanın durma zamanı
işte o tatlı şarkının yeniden duyulma zamanı...
benim diyeceklerim bu kadar işte sevgilim
izin veriyorum
alabilirsin benden artık kalbini,güzelliğini ve sıcacık hayallerini
ve kesebilirsin artık
o narin elleri taşıyan bileklerini...