Buhranlar içindeyken Şiiri - Mikdat Bal

Buhranlar içindeyken aylarım hafta gibi
Geçiyor da farkına varamıyorum dostlar!
Yatarken de dizlerim ayakta safta gibi!
Acıyor da ağrısız duramıyorum dostlar!

Gurbet, maişet kırar kanadını kolunu
Düşün dur evlat, ayal parasını pulunu
Bunca özel özenden sonra kendi yolunu
Seçiyor da ben hayra yoramıyorum dostlar!

Nasıl da bağlanmıştım dünya denen andere
Posamı çıkarmıştır hayat denen cendere
Kuralları çiğnedim yapıştırdı mindere
Biçiyor da bir anlam veremiyorum dostlar!

Belimi bükmüş benim gurbet denen şu namert
Zordur yatak beğenmek kuş tüyünde yatsan, sert
Git doktora dön eve yaşlılık başıma dert
Açıyor da bir sebep göremiyorum dostlar!

Belki ölürüm diye her gece korkuyorum
Korkunç kabuslar görüp yataktan sarkıyorum
Telefon çaldığında dehşetli ürküyorum
Kaçıyor da uykuma giremiyorum dostlar!

Mikdati buna rağmen yaşama inadında
Ancak gözüm kalmamış dünyanın iradında
Dostlarımın bir çoğu uçağın kanadında
Uçuyor da sırrına eremiyorum dostlar!

Mikdati