Sanki,
Saat 4'ü vurduğunda içimdeki kale surlarının kapılarını ağır bir zincir kaldırır.
Bir anda güne dair bir aydınlanma gelir.
Günün bittiğine dair.
Her gün, kaçtığım için güneşten,
Bu saatlerde hissederim günümün sona erdiğini.
Omzumdaki tüm yükün dağıldığını.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta