Mü'mine Ağıt Şiiri - Nurullah Arafatoğlu

Bugün yine bir kent bombalandı
Doğarken hüküm giymiş terörden, kundaktaki bebeği
Gökleri gergin halatlarla brandalı,
Duvarlarında birleştiği söylenen milletlerin amblemi.

Bugün yine gökyüzünden zulüm,
Yeryüzünden kol, bacak, ve kafalar yağdı.
Bu kadarıyla ölebilende yoktu bir hüzün.
Makber bulan kendini talihli saydı.

Bugün yine bir çadırkent bombalanmış,
Birkaç "terörist" daha ortadan kaldırılmış.
Müslümanlık atadan miras, bizlere kalmış.
Ne buhrandır ki, içi boşaltılmış.

Beş şarta sığdırmış yaşarsın "dinini"
Dileyen dertlensin kalbinden vurulup
Dileyen söylesin zikrini, çeksin tesbihini
Kendine daha tenha odalar bulup.

Beş vakte sığdırmış yaşarsın "dinini"
Değil mi ki Allah vakitlerden beri?
Gafil isen durma, ört bütün hakikati!
Örtünüp bürün de, bul yine gönlüm hakikati.

"İnandım" yalanıyla kendine dersin "mü'min".
Değil mi ki iman, altı şarttan ziyâde?
"Mü'mini sevmeden olamazsın hiç mü'min."
Buyurmamış gibi Nebi, yaşarsın ziyâde.

İnandıysan durma, çalış her günün seherinde!
Boş vakit yazılmaz mü'minin amel defterinde.
Adı kutlu olan demişya bir hadis-i şerifinde:
"Elindeyken fidanı, dik yine kıyamet gününde."

O fidan ki büyür, Zekeriya'yı saklar içinde.
Cüssesi feda olur Nûh'a, yaparken sefine.
Uzanır da bir dalı Musa'nın ellerine,
Geçirir mazlum kavimleri, bir kıyıdan diğerine...

Kıyılar kan kokulu şimdi her yerde sihirbaz.
Bir varmış şimdi bin yokmuş gibi çocuklar .
Dalıp gitmiş gözlerimiz bu ne biçim hokkabaz? Cennette bize de yer var mı söyleyin çocuklar?