BUhrAN Şiiri - Güler Kocagil

Şimdi biraz uyu diyorsun
Sözcüklerle kanattım beyaz sayfaları
Yenmiş tırnaklarımı geçirdim karanlığın korkusuna
Bana mısın demedi
İnciler dizdim yanaklarıma yerli yersiz
Akortsuzdu ses tellerim tıkadım kulaklarımı
Kesilmedi sesler

yanlızlık arsız bir köpek gibi peşimde
okşadım başını sever gibi yaptım
anlamadı korktuğumu
Bir çocuk çığlığı yükseldi ayaklarımdan
Hep çocuk kalan ayaklarımdan
Isıt dedi beni iğneler batıyor her yanıma

Bir çift gökkuzgunu kondu omuzlarıma
Alıp mavi kanatlarına attılar sepya bir ormana
Koştum düştüm dallar çizdi her yanımı
Mavi kanlar süzüldü her bir yana nehir oldu
Kendi kanında küçük bir balık
Ağlara takıldım
Nefes alamadım

Soğuk yağmurlar süzüldü saçlarımdan
Alnıma
Şimdi biraz uyumak mı?
Hadi bir yol göster bana
Uyku bu gece şehri……..TERKETTİ…
..