Buhran Şiiri - Elif Ege

Geçen yılların ağırlığı

omzunda bir yük gibiyken

gelecek günlerin kaygısı da

katmer katmer birikiyordu içinde.

Kaygıları farklıydı, yaşayışı kaygı…

Günlük yaşamın getirdiklerinden sıyrılarak

başka bir yer edinmeliydi kendine dair.

Bu yer, kimsesizlerin ülkesi olmalıydı.

Savaşlardan, insanlar arası şiddetten,

katliamlardan, yolsuzluklardan,

rüşvetten, ihanetten,

öfkeden, kinden,

kıskançlık duygularının getirdiği yıkımlardan,

yenilgilerden, yokluktan,

acıların birikintisinden uzak bir yer…

Gideceği yeri de yoktu,

bu dünyada arzuladığı üzere.

Kaldığı yer gibi,

her yer yabancıydı ona.

Bir kendiyle barışsaydı,

kendini tanısaydı;

ne istediğini ve istemediğini

tam bilebilseydi,

savruluşlarda ve arayışlarda değil;

kendinde bulacaktı hayatın anlamını.

Oysa aksi yoldan

hayat ona hep yalan söylerdi.

20/07/2006