Buhran Şiiri - Mustafa Altıntaş

Gecelerim ayyaş bir buluta sığınmış duruyor
Ne keyif kalıyor
Ne gün aydınlanıyor yüzüme
Fiyakalı bir tempoyla
Bütün sureti geçiyor önümden
İnfilak etmiş göğünün
Zorluk çıkarıyorum uykuma
Yastığa başımı kendimi yemeden koyamıyorum
Keyif gözlerimin dizi dibinde asılıyor usuma
Eskiyor hayatım

Bir buhranla kalkıyorum yataktan
Öyle derinden çekiyorum ki içime geceden
Kırağı inmiş yüreğini
Dağdan salınarak iniyor aşkın dizeleri
Ruhum camın buğusunda sürüyor izini
Oysaki ayrılık olması gerektiği gibi damıtıyor zamanı
Çoktan duyumsamıştım aslında
Gıcırdayan düşlerim arasında
Karabasan basmış öpüşlerinin yankısını
Ama ben içtiğim güzelliğin sarhoşluğundayım
Koma halinde
Homurtular sokuyorum zihnime
Bir parça sızlanıyorum kendi dilimce
İçime kapanmaktansa