Buhran Şiiri - İbrahim Gök

ilâhî!
senin kutsî mucizen,
nerde?
benim günâhım,
neydi?
aklım az buçuk ererken,
işte:
omzuma yüklediğin,
hani;
bir ömür, kamburum olan...
şu:
boyumdan boynumdan ağır yük.
neydi?
varlığını bile bilmediğim.
veya;
bilipte bilmek istemediğim...
belki:
küçük bir oyun sandığım.
böyle:
kendimce gülüp eğlendiğim.
sonra:
gece gündüz düşündüğüm.
yalnız;
içimden söküp atamadığım.
bu:
kâbusum olan yük...
neydi?
cenneti vadeden bir lütuf mu?
yoksa:
kaderin cilvesi ilâhî bir buhran mı?
neydi...