Buhran Şiiri - Mehmet Elçin

kefil olun dostlar, şahitlik edin
bakracımda umut gezdirdiğime
yolum açık olsun, yolum düz
mahva aşina omuzlarım çökük
giderim yolumda gündüz
hükmüm esrik, kepim delik
başım omuzlarımda, ruhum köpük
giderim börttürülmüş ellerimle
sonsuz aşkın, sonlu tezlerinde
giderim kancık kaçakların cesetlerini
ve hain sırtlanların leşlerini çiğneyerek.
kalpsiz oyuklu tarlaların
anları etrafı parçalanmış tavuk
tilkilerin ayak izleri üstünden
giderim tutamaz eskinin mahcup mirasyedisi
akar gider eski zaman berkitilmiş sözleri
buhran, ne vardı kalakalmak bu zaman hapsiyle
mekan değişmiş, kök kurumuş, aşk yokmuş neye yarar
hal varmış, su yokuşta ne olmuş
çıkar çıkmaz su yolu akış aşağı
saçların beyaza ermeden dökülmüş
neye yarar.

bugün eskimez sözler etmeye
eskimiş sözler etmeye
lüzum yoktur tutturmaya sebebleri
sebeb hikmetsiz sorulmazdı eskiden
hikmet sebebsiz var olmazdı
ahkam gözü kör eden duygu busesi
giderim ahkamsız, hikmetsiz, eşyasız
yolcuyum ki zaten giderdim zaman içinde
yolcuyum ki zaten giderdim mekan içiyle
giderim türkü tınısı bırakamadan bu kubbeden
giderim gönülsüz, küsmeden kimselere
koymam gönlümü yine giderim küserim belki de
ama yapışmam kimsenin yakasına
giderim buhranlı sormam buseyi
sorulmazsa hakkı ins erip nur cemale
sorulursa korkarım eremem kemale.

'...'
'ah kapınızda bitanem kul ben olayım.'

Mehmet ELÇİN
14 Kasım 2006 Salı