Buhran Şiiri - Ahmet Alıç

Buhrandayım,
Kafam soğuk suda, çıkmak istemiyor
Kendime gelme ihtiyacı içerisindeyim ,
Ne bir şeyler hissediyorum ne de hissiz,
Durgunum,
Tek yaptığım zamanı öldürmek.
Ne verimli, ne verimsiz;
Aynı kendim gibi.
Ne çok iyiyim yaşamakta ne de çok kötü,
İhtiyacım olan atlamak,
Belki bir yerden, belki de hiçlikten;
Karanlık bi silüetim aydınlığa atlamalıyım,
Kaçmalıyım kendimden
Muhtaç olduklarımdan, yaşam kaynaklarımdan
Ne ölmeliyim ne de yaşamalıyım
Boşvermeliyim kendimi, hissettiklerimi, kaybettiklerimi, kazanacaklarımı
Odaklanmalıyım.
Buhranda olduğumu sanmaktan ileri gitmeliyim
Yaşamalı ,kaybetmeli, kazanmalı ,ağlamalı ve en sonunda ölmeliyim
Hakkını vermeliyim bu buhranın,
Hem bu buhranla yaşamalı ,
Hem bu buhranla ölmeliyim…