Buhar olup gitti
Sen anlatırken karanlığın dibinde
Ekmek kapısındaki mutluluğunu
Ellerindeki nasır Kollarındaki pazunu
Tek torpilin yaradan ve bu olduğunu
Ciğerlerine yuvalanmış taş tozunu
Azar azar feri giden soluğunu
Yıllara meydan okuyamaz olduğunu
Aklına gelmezdi bedenin yorgunluğu
Tek derdin ailenin açlığı tokluğu
Geçmişi anlatırken gözlerinin dolduğu
Ele güne muhtaclığın zor olduğunu
Bu yüzden ellerin mazine ek olmuştu
Uzanırken öykümüz geçmişe doğru
Beslemiş kömür üst ast soyumuzu
Göçüklerde gruzularda boğulduğunu
Köy yolunda soğuktan donduğunuzu
Ekmek kapısının da zor soluduğunu
Anladık emeklerinizin heba olduğunu
Emeklerinize buhar olup uctuğunu
Öğrendik şimdi işten geçmiş olduğunu
Muharrem Akman
14/01/2022 /ZONGULDAK
Kayıt Tarihi : 14.1.2022 13:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!