Buhar Şiiri - Ufuk Aymaz

Yeni değil bu karanlık,
Bağrımın ortasında taşır dururum
O sürgün gününden beri.
Çok zaman ne demek biliyorum.
Nereli olduğunu unuttuğum bu karanlık,
Bir memlekettir canımda.
Şimdi gurbetteyim ve gurbet
Yazıldığı gibi okunmayan bir kelime.
Siz de öğreneceksiniz benim gibi,
Acı gizli bir öznedir
Yüklemi olmayan cümlelerde.

Herkesin biraz kendini kattığı
Soldan sağa büyüyen, tanıdık bir acı var.
Şahıslardan öte topluma yakın o acı
Nüfus cüzdanlarımıza yazılmadı.
Fakat benim bir düşündüğüm var.
Bir şehir tüm ışıklarını yakarken,
Evlerden ve internetten çok uzakta,
Bir ormanın kuytusunda duruyorum.
Bedenimi ve ruhumu
Kelimelere dönüştüren bu sihir,
Tanrı’nın bana mirasıdır.

Ağzımda bir bıçak ,
Konuştukça kan akar göğsüme.
Göğsüm bir mahşer yeri iken
Suskunluğum çok uzakta.
Bir gurbetin yüksek ateşinde,
Tenceredeki su gibi,
Kaynıyorum.
Elini süren yanıyor,
Biri akıtsın beni.