Buh(u) r(d) an Şiiri - Galib Blotto

'-İp üstünde hep başım döndü, şimdi çoktan düştüm, heryanım kırık...'

Ölüm kolgeziyor
nefret, seslenirken
biz zalimlere
heran, paslanmış bıçaktan
isli yürekten öc alan
yağmur, yağmur
temizler ancak
delik deşik yürekten
akan, isli kan
ve toprak kusar
gözlerimden akan...
üstü üstüne dizilen
birçok kadeh yalan
tekinin içinde iffet
diğerlerinde kan...
üstüne sıçratmadan
saplamak paslı bıçağı
akıtmak, içtiğim
her kadehteki yalanı...
ölüm bizlere
sunarken sessiz armağanı:
ölmeden ölmeli
ölmeden öldürmeli
diri gömüldüğümüz
ıslak topraktan
sökmeden sökülmeli
ne sonuncusu ne de ilki
uğultu gölgesinde
pusuda bir tilki
kuruntunun ekmeginde
sövüş edilen bıcakla kan
ve herzaman Azizun Zuntikam