Bugünkü İstanbul Şiiri - Orhan Afacan

İslamsız madde bir pul, ruh ise bir canavar
İslam’ı bol’da bugün İslam’dan hangi iz var

Bir karşılıksız yapar yaptığı hayrı Mümin-
Böyle ayrılır müslümandan gayri Mümin

Deraliye, Bab-ı Ali, Payitaht, İstanbul-
Dilerim son adınla Kıyamette sen son bul.

İstanbul bugün günahlara gömüldün
Hatırla bir zamanlar hadisle övüldün

Taşın, toprağı altın olan Ey İstanbul’um
Böyle midir acaba İstanbul bugün durum.?

Yağmalandı hep Fetihle alınan toprağın-
Üstünde yaşanan bir yaşam ki darmadağın

‘’Tüyü bitmemiş yetimin hakkı, haram’’’ derler.
Deveyi hamutuyla lokma gibi ederler.

Sindirilmemiş midelerle dönerler Kıbleye
Geğirtiler içinde an yok ‘’âmin’’ demeye

Oturup, secde ettiği tapu, hazine malı
Milletin hakkı boğazında kara bir çalı.

Olabilmek için seçimlerde beldeyi
Oy için peşkeş çektiler, doğayı, dereyi

Yöneten, yönetilen bir koyup üç aldılar.
Açıkgözlük yapıp ahiretlerini çaldılar.

Eline mala alan herkes kendi mimarı
Arapsaçına yaptılar şehirde imarı

Şimdi yeni bir rant kentsel dönüşüm
Millet hakkında daha karlı bir bölüşüm..
Söküldü hunharca akciğerleri
İkibe’ye endeksli şimdi değerleri

Olmalısın elbette modern, çağdaş
Türklük, Müslümanlık değerlerinle bağdaş.

Herkes kendi müteahhit, kendine mimar
Hani nerde yenilik hep rezalet imar

Deniz üstü köprüler, deniz altı tüneller.
Göz nuru, ter döküyor mübarek eller.

Hüzünlerle dopdolu Cami, mescit, türbeler
Secde eder dedeler, günah yolu körpeler.

Her tepesinde bir peygamber, bir evliya
Doğası mabettir bu şehrin sanmayın riya

Yedi tepe, yedi el hep duada gibi
İstanbul iki yarım parçalı ada gibi

İslam’ı bul, İslam’ı bol; oldu bir İstanbul
İslam’ı bul, İstanbul, bizi kurtar sende kurtul

Fethinin Rövanşı, geçilmeyen Çanakkale
Tarihi bir ders verildi müşrike, düvele

Getirildin bugünse yaşanılmaz bir hale.
Günün çile, gecen çile, hayat daha çile

Bir yerinde örgütler, Bir yerinde çeteler,
Çıkmaz sokağa döndü çarelerle, öteler

Magandalar, kapkaçlar saniyede suç işler
Zaman suç makinesi ruhu gizlice dişler

İki dünya bir araya gelse seni haç’a vermeyiz
Sen böyle olursan huzur yüzü görmeyiz.

Ne güçlü, ne sinsi bir silahmış meğer kültür
Bir Musibet ki ne anlatılır, ne görülür tür.

İstanbul, İslami bol kutlu bir emanettir -
Mümin bile İstanbul’da huzura hasrettir.

Tarihe, eserine gösterilmeyen saygı
Vatan sevgisinden duyulacak bir kaygı

Tarihi surlar bugün birer korku tüneli.-
Şöyle biraz dokunsa Fatihin Kutlu Eli

Eminin kadırgalar gökte yürür bu sefer..
İşareti bekliyor Millet Adlı bir nefer

İ[email protected]