Bugüne taşıdığım yüklerim Şiiri - Cem Eral

Peşinden koştuğum zamane heyecanlarım
Beni bir ücra köşeye attılar
Ama onlarla bitmemiş bir dostluğum vardı
Onlar beni eğlendiren avare arkadaşlarımdı
Beni atıp gitme sebeplerini anlamadım
Zira onları da ben bırakmadım
Zannımca istedikleri, pişmanlıklarım denen eski
Unuttuğum ve geride kalmış dostlarımı hatırlamamdı
Bende bir bu eksikmiş, bugünüm öyle söyledi
O ücranın karanlığı bana bir ışık tutuyordu
Kapıların aralığı benden cesaret bekledi
O sayısız şeye cesaret etmemi bekledi
Kapıyı araladıkça bana gelen mehtabı izledim
Utandım, sıkıldım ve ezildim
Yüzüne karşı bakamadığım güneşe döndüm
Düştüğümü hatırlayıp ,geçmiş yere döndüm
Kalkıp oturdum dizlerimi ovuşturdum
Dizlerimin acısı ve bu yer tanıdık geliyordu
Hele taş üzerine dökülmüş asfalt yerleri
Okul bahçesindeki dikenli teller
Hepsi bir pişmanlık yolunun seyyarlarıydı gözümde
Hepsi bana tek tek günahlarımı satıyordu
Hepsi beni ben yapan beni hatırlatıyordu
Bir zamanlar hepsi dostlarımdı
Yüzümü dönüp donumu tutup kaçmak istedim
Ama beni zorla ince zayıf kollarımdan tuttular
Ceplerimi bile almayacak kadar günahlarımla doldurdular
Almak istemedim ama verdiler
Vermek istedim ama almadılar
Hepsini bir bir alabildiğime aldım
Kemeri olmayan pantolonumla savaşım
Düşmemesi için verdiğim telaş
Ceplerimin her biri ağırlığı için yarışıyordu
Halbuki kalbim günahlarımla taşıyordu
Ama ağlama sebebim bu değildi ya
Ben içimde bugünün kendisine bir yük taşıyordum