Bugunde ölmedim anne Şiiri - Yunus Güngör

BUGÜN DE ÖLMEDİM ANNE

Nasıl da sıyırdı geçti , yakarak tenimi
şahadetten döndüm, bir kac santimle.
Bugunde ölmedim anne , bugünde.
Sol yanimdan hani,
Adressiz bir kurşun, geçsede.

Ama benim kadar şanslı değildi,
o hatayli kara selim vardı ya
Görmüştün, sende mektubumda resmini,
Hani cektirmistik onla , yanyana.
iki metrelik boyuyla ne uzun biriydi
Kaybolmuş,kısacık kalıyordum yanında
Hani bir zamanların, noktayla virgülü gibi.

Bir oğlu vardı,daha iki yaşında.
Hep onun resmini taşır, bakardı ara sıra.
Ne çok hayelleri vardı, küçük oğlu adına.
Babasız, büyümesindendi belkide.
Yaşamadığım çok şeyi,o küçüklükten kalma
yaşayacağım diyordu, birlik de oğlumla.

Kalleş düşmanın , tuzağına düşüpte
O kahpe kurşun ,girerken döşüne .
Can verdi selimim, benim ellerimde.
O Ne kötü duyguymus, anne.
Hani şahit olmak ölümüne,
sevdiğin birinin, kardeşten de öte .

Hain tuzaklar, kurşunlarla birlikte,
Yağarken dört bir yanıma ölüş.
Bugunde ölmedim anne, bugünde.
Hani Karşıdan,o yorgun güneş.
bırakırken yerini, puslu geceye.
Sen yine devam et ,görmeye güzel düş .
Bugunde vurulmadım, bugün de anne
.....yunus GÜNGÖR.......