Dünyamızda yalnızlıktan korkmak yoktu.Yalnız bırakmak da yoktu.Bütün bunlara ağıtlarımızı yazdık gelemedin yuğ şölenlerime...
Yalnızlıktan korkmak aşk denizimizdeki tüketici balıklara benzer ki biz Yunus haldeyiz olamazdı. Anlarımızın gümüşlerini kaybettiğimiz ilk yüzüğüne benzer.
Ki ben sana temiz gelmiş bir bülbülün gülünü aradığı dikensiz ve sensiz etiklerin etiketiyim.
“Ahlaksız-olan, “yaşam-içinde ve onun parçası olan insan denilenin değil” “ahlakın/tüzenin- kendisidir…”
Küçücük olmuş yatılarınla tutkusal yatırlarıma geliyorsun,kutsi aşk ağacıma batıl inanç da olsa beyaz ve kırmızı bezini bağlıyorsun.Oracıkta ağlıyorsun.Güzyaşı güzeli olarak kalakalıyorsun ömre şifresiz gelişlerimde.Her damlası bende bir ömür çalan ağlamalarına hangi kalbim dayanacak düşündün mü? Sözlerin gündüz bile olmadığı kadar gece.Alt ve üst dudakların bir saniyeliğine dudaklarımı kapatıyor.Bunun ne kadar süreceğini sen karar verme ki anlarımız anılara ayna olsun
Çivilenmiş gözbebeklerin yer değiştirdi göz kaçmalarımdan pencereden bile bakışlarımı kıskanmanı özledim duyuyor musun? Balkondan geçen güzeller el sallıyor o yoksa biz senin varsıllarına hemen göçelim.daha yakına,çok içten aydınlık bir aşk doğru doğrularım sıralanır.Aynı doğrunun artılarında bir açımız oluştu seni eksi tabloda göremem ki.Bu yüzden baş kaldıran özlemlere şunu anlatamadım meğer sevmekmiş baş kaldırılışlar.
Tamamını Oku
muhteşem.kendimi bulduğum bir yazı(yanlızlığın ve sessizliğin içinde bu denli boğulurken bir kere daha yanlız olmadığımı gördüm..tebrikler.
Şiir denilemez ama çok harika bir nesir di güzel bir kalem tebrikler saygıyla...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta