Bugün tam da şiir yazıyordum

Bugün tam da şiir yazıyordum
Kanadı kırık kuş gibi tufana dayanamayıp
çarpık kuru dallarım
kırılmış içimdeki durmak bilmeyen fırtınada
Öfkem,
İçime cam kırıkları gibi batan,
Susmak bilmeyen çığlıklar,
zincirlerini kırmış ruhum hala sancıyor,
İçimdeki ateş yakıp yıkmış her şeyi
Bu can acısıyla,
Bugün tam da şiir yazıyordum
Bomboş bir savaşın ortasında olanca sessiz haykırışlarıyla
Yok oluşların, ellerimden kayıp giden koca bir kedere yol açışı,
Bugün tam da şiir yazıyordum
aynaya yüzümü dönmüşüm, kendimden uzak
Bu can havliyle kıvranırken kahkaha atan kim
Aptallığın,
savaşın kendinle mi benimle mi aşkla mı?
Sevda kor mu kül mü
sevda bu değil
Bugün tam da şiir yazıyordum durdum, kim anlar
Şiirden kim anlar
sessiz tiz çığlıklarını ruhumun,
Adına aşk deyip kırıp döken mi anlar,
kavgan benimle mi kalbinle mi aklınla mı
Gururun,
Adını doğru koyduğun saçmalıkların,
bir gönlü gömerken toprağın altına
Bugün tam da bir şiir yazıyordum
Aklımda o melodi, durmak bilmeyen şarkı
bir yerde soluyor ne varsa
Gördün mü işte nergis mevsimi geldi
onlar açarken ben soluyorum şimdi...