Dünden daha çok özledim,
Her gün daha çok eksiliyorum içimde,
Yokluğunuzda.
En sade tabiriyle:
Özlüyorum.
Duydunuz mu?
Gözlerimi kapatıp,
Başka bir dünyaya dalmak isterim.
Ya anılar?
Bir nefes gibi,
Arkamdan gelip duruyorlar.
Menzilim,
Unutmakla anmak arasında.
Bir adım atsam yok olurum,
Öteki yana geçsem boğulurum.
Yokluğunuz,
Bana en gerçek olan oldu.
Ve ben, Bu gerçeklikte hâlâ sizi bekliyorum.
Sanki her şey bir umuttur artık!
İçimdeki “evet” seviyor,
Çok seviyor, “Gelecek” diyor.
Ama her gece...
Uyumak,
Sizi biraz olsun unuturum sanmak,
Ama rüya bile tutamıyor artık ellerinizi.
Ben eksiliyorum,
Ve her eksiliş,
Bir hatıranızı daha sıkı sarıyor kalbime.
Sizi sevmek,
Bir tür sonsuzluk artık,
Hiç başlamamış gibi yeni,
Hiç bitmeyecek kadar eski.
Bir gün, belki bir gün,
Siz de bir cümlenin içinde duraksarsınız,
Ve ben olurum o suskunlukta.
Lemas World
Kayıt Tarihi : 29.5.2025 19:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!