Bugün sevgilim
Sensiz ilk günüm.
Karanlık
Ve çok soğuk burası
Işıkları yakmadım
Sokak lambasının
Yarı aydınlığında
Yazıyorum bu satırları.
İliklerime kadar
Hissediyorum yokluğunu
Aşkım bugün sensiz
İlk gecem
Hatırlamıyorum
Duvarların rengini
Ve perdelerin desenini
Her şeyinle hala varken
Her odaya
Her kanepeye
Dolaba, halıya
Kokun buram buram sinmişken
Söyle seni nasıl unuturum ben
Bugün bir tanem
Sensiz ilk günüm
Yarından sonrası ölüm
Hayat ne kısa
Anılarımı paylaşırken
Acılarla
Ve yok olurken
Tüm yalnızlığımla
Düşünmek acı veriyor
Acaba diyorum
Ecel ve ben
Allahım
Tövbe haşa neden?
Bugün sevgilim
Sensiz ilk günüm
Bütün odalar kilitli
Masanın üstünde
Bir sürahi su
En son sen koymuştun.
Ve ütülediğin gömleğim
Gördüğüm hep sen
Bu kadar senin içinde
Var olma savaşını
Söyle nasıl veririm ben.
Bugün bir tanem
Sensiz ilk günüm
Hiç bir zaman
Okumayacağını bildiğim
Bu satırları yazarken
Umursamıyorum
Ne olacak yarınları
Ne de yapyalan
İçinde sen olmayan umutları
Bir tanem tek seni sevdim
Senden gayrısını bilmedim
Sana da söylediğim gibi
Hani o ilk tanıştığımızda
Sen hep vardın benim için
Kendimi bileli
O iki kelimenin muhatabı
Seni seviyorumun anlamı
Çocukluğum, gençliğim
Hep sendin o beklediğim.
Bu böyle oldu daima
Bundan böyle de
Böyle olacak
Bugün aşkım
Sensiz ilk günüm
Bugün bebeğim
Sensiz son günüm.
Kayıt Tarihi : 27.11.2016 11:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!