Bugün Senden Geriye Kalan Hayatımın İlk ...

Bugün, senden geriye kalan hayatımın ilk günü .
Zamanın iki omurgası arasına sıkıştırılmış anıların, kavgasındayım bugün
Yokluğuna hesap verir gibi,
Senden geçip benden ise geçemeyen zamanın rivayetleriyiz aslında biz

Ölümlerim, kalımlarım..
Hepsi bugün yanı başımda.
Dört duvara bile dar gelecek kadar yalnızım..
Bir katilin avuçları arasında ölen, küçük bir kız çocuğu kadar acı
Ve de bir o kadar da sessiz
Veya bir mazoşistin acı çekmesi kadar normaldir dünlerim..

Sevdiğim…
Sahi hatırlar mısın geçtiğimiz yerleri?
Üzerimizde güneşin batıp Ayın doğduğu yeri..
Yarınların başka sabahları, geceleri üşütür mü seni, gökyüzü ay?
O an, aklına gelir mi?
Anılar, sen, ben…
Bir tarihi defter gibi açar mısın,
Eski sayfaları bugününe
Dünün bir olmaz mı bugününle?

Sahi, bizden sonra gezdiğimiz yerleri,
Bir başka kollarda mı anımsayacağız?
Tattığımız o ilk sevinçlerin taklitlerini mi yapacağız bugüne?
Ağzımızdan çıkan seni seviyorum lafını,
Bir başka yüze mi söyleyeceğiz?
Fotoğraflardaki yerlerimizi figüranlara mı bırakacağız?
Mutluluğun Filmi koptuğu yerden
Tekrardan hayata mı başlayacağız..

İlk günkü gibi..
Geldiğin gün gibi bir heyecan,
Hep yüreğimi kıyısına vururdu, sen yanımdayken
Yokluğunda ise hayalin gecelerime gelirdi.
Bilmezdin sen..
Tıpkı gittiğin gün gibi.
Bilemedin,
Senden sonrasının olamayacağını..
Ölümlere ayrılık süsü verileceğini….

Bakıyorum da,
Biz, bir biz olamadığımız için, bugün parça parça hallerdeyiz..
Ve şimdi ise biz
Yalnızlıklarımızın götürdüğü yerlerdeyiz.
Gerçeklerimiz tıpkı dünlerimiz gibi köşede artık.
Bugün senden geriye kalan hayatımın ilk günü
Ve bu ölüm ise asla bize yakışmadı…