Tuncay Mersin - Bugün Senden Ayrıldım Se ...

Böyle olduğuma bakma benim. Sessiz ve sakin görünüyorum. Ama içimde kopan fırtınalara karşı koyamıyorum. Sevmiyorum diyorum herkese unuttum diyorum. Yalan söylüyorum sevdiğim. Unutmak çok zor. Sen yanında değilsin,kalbin başkasında ve mutlusun. Ne güzel! ! Yani güzeldir herhalde. Sayende bu duyguyu yaşayamadım bilmiyorum sevdiğim. Seni onunla görünce gülümsüyorum acı çektiğimi kimseye göstermiyorum, göz yaşlarım içime akıyor ama kimse bunu bilmiyor. Sevmiyorsun beni biliyorum. Belki nefret ediyorsun ama ben galiba seni seviyorum. Sen bana gitmek için gelmiştin gittin. Ben kalacağını sanmıştım. Ama giden bedendi ruhun,aşkın bende kaldı sevdiğim. Yüreğimle kalbimle karşındayım işte. Dimdik ayaktayım,acılar çekiyorum,ağlıyorum,lanet ediyorum hayata ama yıkılmıyorum! ! Ayaktayım! Senden vazgeçiyorum sevdiğim ümitsiz bir sevdanın peşinden kendimi harap edemem. Sevgi gibi kutsal bir duyguyu senin ümitsiz yok olmuş sevginle yok edemem. Bekliyorum… Bir gün mutlaka o gün gelecek gidenler tekrar dönecek ama unutma ki sen geldiğinde ben burada olmayabilirim. Sevgi eğer karşılığı varsa yaşar; yoksa ölür benim sana olan sevgimde ölüyor. Bir gün bana geri dönersen bu sevgiyi diriltmek çok zor. Sen bana ‘elveda’ dedin ben sana ‘merhaba’ diyemem kör olmuş gözlerinle, mühürleşmiş, kalbinle baş başa bırakıyorum seni. Belki bir gün sevmenin ne demek olduğunu anlarsın…. Bugün senden ayrıldım sevgilim! ! ! Oturdum sabaha kadar tek damla uyku uyumadan sana bunları yazdım... gittiğinden değil, ayrıldığımızdan değil,öyle anlama, hep yazmak istemişimdir.... hep çok sarhoş olup,seninle düşünmeden konuşmak istemişimdir söyleyeceklerim seni üzse bile... sana karşı bir şeyler saklı olsun istemedim içimde, nasıl gözlerimi anlayıp görebiliyorsan öyle gör istedim yüreğimi! ... ama ne yapabildim ne de anlatabildim sana bunları yazık... sırf tepkin ne olurdu diye; sana anlatabilmek için, senin beni anlayabilmen için, hatalar yapmak isterdim ve sana bunları anlatmak, seni bunlar kızdırsa bile... Şimdi anlayabiliyorum kendimi, yargılayabiliyorum gerçekten ve seviyorum ve seveceğim her zaman seni... Bugün senden ayrıldım sevgilim, Hani sen gidince, ölü gibiyim derdim ya, terkedilmiş bir ev gibi bir ev gibi soğuk ve yalnız cansız,ruh gibi, manasız! Sen gidince Yapamam derdim ya hayatımın anlamı kalmaz Anlamsız! Şimdi öyleyim işte, hem manasız hem anlamsız, Beni milyon kere yaktın ama dumansız! ... ölümü ve seni gözleyeceğim artık yatırıp uzaklara gözlerimi, elbet biri gelirde beni bu çıkmazlardan tutup elimi götürür diye... bir çocuk gibi bekleyeceğim bir çocuk gibi kim bilir belki çıkarda gelirsin bir gün diye.. bu yazdıklarıma kızma, çünkü sensiz hayal kurmadım, hep ümit ettim, hep umdum mutluluk çok uzak değil ha ulaştım ha ulaşacağım diye, ama inan sensiz hayal kurmadım... inan sensiz ummadım.... Bugün senden ayrıldım sevgilim, Ayrıldım diye yazmadım bunları, bu yazdıklarım gerçekten tanıdığını sandığını tanıtsın sana, “sevgi yetmiyor” tanıtsın sana... seninle hiç ayrılmayı düşlemediğim için böyle davranıyorum böyle yazılar yazıyorum sana, ama anlamı olmayacak biliyorum, sende bir gün eminim geç kalmışlığın ne demek olduğunu anlayacaksın benim gibi, şimdi anlamanı beklemediğim gibi... şunu merak ediyorum hep; yokluğuma alıştın mı! ! ! alıştın mı diyorum çünkü varlığıma bir zamanlar alıştığın için... ister kız ister darıl ama biricik, demek ki sen bana sadece alışmışsın... varlığıma, adım anıldığında şeklime alışmışsın ve sen bunu başka şeylerle karıştırmışsın... iyi bir sevgili olamadım biliyorum, ama iyi bir sevici olmuşum kendi kendime, hep de kandırmışım kendimi.. birde seninle beraber şunu öğretti bana ister sevgilin olsun, ister can ciğer arkadaşın,ister yarenin, ister dostun, vermeden alamıyormuşsun, bunu! ! ! ben böyle kandırmışım işte kendimi, başına gelmeyince anlamıyor, öğrenemiyor insan, öğrendik işte sağ ol sayende....